Hayatın İçinden

Hediye Kitap: Annelik Her Zaman Toz Pembe Değil

Hani herkesin hayatında bazı dönüm noktası hikayeleri vardır ya, benim için de var bir sürü. Bugün hepsini anlatmayacağım tabii ki. Sadece bu blogun var olma sebebi olan dönüm noktamı anlatacağım.

Sanırım 4-5 aylık hamileydim ve ofiste işlerin azaldığı bir döneme girmiştik. Fırsattan istifade ben de boş vakitlerimi internette hamilelik ve çocuk bakımı üzerine araştırarak geçiriyordum. O günlerden birinde Blogcuanne‘ye rastladım. Yazdıkları o kadar hoşuma gitmişti ki, geriye dönük yazılarını da okumaya başladım ve 3 günde çoğunu bitirmiştim bile. O yazılar bana sürekli hamilelik ve annelikle ilgili “hah işte budur” dedirtiyordu. O dönemde etrafımdan gelen ve hoşuma gitmeyen önerilere aslında neden tepkili olduğumu Elif’in yazılarını okudukça anladım. Çünkü henüz tanımadığım içimdeki anne Elif’in yazdıklarını kendine çok yakın buluyordu. Sonrasında Elif”in de önderliğinde oluşan Emzirme Reformu hareketinin içinde yer almak da yine benimle benzer düşünceli arkadaşlar edinmeme sebep oldu. Her birinin hayatımda başka başka yerleri var. Zaman içinde ve Elif’i okudukça ben de yaşadıklarımı kayıt altına almak istedim. İpek doğduktan sonra bu isteğim iyice arttı ve ben de blog yazmaya başladım. Düzenli olmasa da kızımın gelişimini kayıt altına alıyor olmak beni mutlu ediyor.

Elif’i okuyan diğer annelerle tanışmam kızımın da aynı yaş grubunda pek çok arkadaşı olmasına sebep oldu tabii ki. Elif’in hayatıma girmesiyle bağlantılı olan son gelişme de, yine bu sayede tanıştığım üç arkadaşımla birlikte “İnternet Anneleri“ni kurmak oldu. Sonuç olarak Elif’i bulmamış olsaydım bu kadar çok anne arkadaşım olmayacaktı, “ben blog mlog yazamam” diye düşünmeye devam edecektim, belki de bambaşka bir anne olacaktım.

Şimdi Elif bir adım öteye gitti ve harika bir kitap yazdı. İsmi “Annelik Her Zaman Toz Pembe Değil”. Hani annelik hep harika birşey olarak lanse edilir de anne olan kişi aslında her anın mutluluk verici olmadığını görür ya, işte Elif bu zor anları öyle güzel gözlemlemiş ve anlatmış ki… Kitabın adından da içinde ne yazdığı anlaşılıyor zaten. Kendi söylediği şekliyle blogda yazmaya cesaret edemediklerini kitabında yazmış.  Kitabın sadece yazıları değil, kapak ve iç sayfalardaki çizimler de kendisine ait. Oğlu Deniz’in beslenme çantası için çizdiği resimlerin bu raddeye gelerek kitap kapağı olmasına kendi bile şaşırmış 🙂 Kitabın içi de ayrı güzel, pamuk şekeri kıvamında. Elif’in deyimiyle; bu kitapta yol gösterme kaygısı, dertlere deva, kırıklara onarım amacı yok. Sadece başka annelere “Yalnız değilim” dedirtmek istiyor.

imageBen kitabı çıktıktan iki gün sonra aldım. Uzun uzadıya içeriğini anlatmayacağım. Çünkü anlatılmaz okunur. Ben alır almaz sondan başladım ve önce açık mektup kısmını okudum. Ara sıra okuyup gülmek için anne sözlüğünün tamamını özellikle bitirmedim. Bu kitabı okurken bol miktarda güleceğinizi, kendi annelik hallerinizle karşılaşacağınızı söyleyebilirim. Bu Elifi’in ilk kitabı ve dilerim devamı da gelir…

Bir hafta kadar önce “bloggerannebabalar” toplantısında Elif de ilk imza gününü düzenledi. Tabii ki kitabımı aldım ve koşa koşa gittim. Doğan Kitap da bize birer kitap hediye edince ben de birini kendim için birini de bu yazıyı okuyanlardan biri için imzalattım. Facebook sayfamı beğenen ve bu yazıya yorum bırakanlar arasında küçük bir çekiliş yaparak kitabın sahibini belirleyeceğim. 8 Mayıs Çarşamba saat 12.00’ye kadar vaktiniz var.  Aynı gün kargoya vermek ve anneler gününe kadar size ulaştırmak istiyorum. İlk defa blogumdan hediye veriyorum ve ilk hediyenin bu satırları yazmama sebep olan kişiyle ilintili olması benim için ayrı anlamlı tabii ki 🙂

Elifin’de kitabı imzalarken yazdığı gibi: Her sayfanın tadını ayrı ayrı çıkarmanız dileğiyle… 🙂

———————————-

GÜNCELLEME: 8 Mayıs 2013 Çarşamba – 12.15

Herkese Merhaba,
Yazıya bırakılan toplam 40 yorum üzerinden random.org aracılığıyla yaptığım çekiliş sonucuna göre Elif Doğan’ın kitabı, onuncu yorumu bırakan Suna Hatun Incoglu’na gidiyor. Şansını deneyen herkese teşekkürler. Suna Hanım’a da tebrikler 🙂

fotograf

 

 

Sevgiler,

Gülderen

5 yorum

Yorum Bırak