B.ktan ama mühim konu: “Kaka Tutma”

Başlıktaki noktanın hangi harfi temsil ettiğini anladınız sanırım. Sakın mecazi anlamda kullandığımı sanmayın. Gayet gerçek anlamıyla kullanılmıştır!

İpek kızım yaklaşık 1 yaşında kakasını tutmayı öğrendi. Bu bilgiyi de sonraki iki yıl boyunca aralıksız kullandı. Aslında önce 11 ay civarındayken bacaklarını sıkmayı öğrendi, bu vesileyle de kakasını tutabildiğini gördü. Önceleri canı istemediği için kaka yapmıyordu, doğal olarak bir süre sonra kaka yaptığında canı acımaya başladı, canı yandıkça tutmaya devam etti ve nur topu gibi bir kısırdöngümüz oldu. Bu süre boyunca neler yaptık:

Önce tabii ki çocuk doktorumuzla görüştük. Fiziksel hiçbir sorunu olmadığını öğrendik. Yemeklerine dikkat etmemizi ve kabızlıkla mücadele eden her annenin yakından tanıdığı duphalac kullanmamızı söyledi. Öyle yaptık. Bir süre boyunca “iyi geldi bu yaptıklarımız” dedik ama mutluluğumuz kısa sürdü.  Duphalac dozunu iki katına çıkardık bana mısın demedi.

Sonra da “hani fiziksel bir sorun olmadığına göre psikolojik açıdan bir yerde yanlış yaptık galiba ama nerede” diye bir psikologla görüştük. İpek’in mutlu bir bebek olduğunu öğrendik. Muhtemelen bir şekilde bacaklarını sıkarak kaslarını kullanabildiğini fark etmiş, bu hoşuna gitmiş, tam bu noktada yaptığı harekete bizden birileri “yapma” dediyse bunun dikkat çekme unsuru olduğunu anlamış ve yapmaya devam etmiş, son aşamada da başardığı hareketin kaka tutmaya da yaradığını öğrenmiş olsa gerekti. Uzman Psikolog Iraz Suman’ın bize önerisi “görmeyin, duymayın, bilmeyin” oldu. Öncelikle hoşumuza gitmeyen bacaklarını kasma hareketini asla görmeyecektik, bunun hakkında kendisine “yapma” demeyecektik ve başkalarına İpek’in yanında bu konudan zinhar bahsetmeyecektik. Anne baba olarak biz bunu yapabilirdik ama İpek’e bizim dışımızda anneanne ve babaanne bakıyordu. Onlara da nasıl davranmaları gerektiğini anlattık. Uyguladıklarını söyleseler de ne kadar uyguladılar bilmiyoruz. Sonuçta üç maymunu oynamakta işe yaramadı. İpek hala bacaklarını çapraz yapıp sıkmak suretiyle kakasını tutuyordu.

Bu süreçte o kadar çok yiyecek denedim ki bana kayısı ya da armut diyen herkese çemkiresim geliyordu. Sanki ben yıllardır bunu yaşarken elim armut topladı hiç araştırmadım, sormadım, doktorlar da salaktı  kayısı yedir demediler… Ya sabır diyerek dinledim herkesi. Neler yedirdim, neler yedirmedim diye soracak olursanız;

• Haftalarca pilav, havuç, muz yedirmedim.
• Her gün zeytinyağ içirdim yetmedi makatına sürdüm.
• Kayısıyı çiğ, komposto, reçel ne şekilde bulduysam yedirdim. Dışarıda atıştırmalık olarak sürekli kuru kayısı dayadım.
• Sulu yemek yedirmeye çalıştım.
• Kuru incir, hurma, kuru üzüm evimizden eksik olmadı.
• Mümkün olduğunca su içirmeye çalıştım.
• Sütün fazlası kabızlığı arttırır diye içtiği süte su katarak tamamladım.
• Kefir vermeyi denedim içiremedim.
• İnternette bir yerlerde okuduğum tarifle kuru kayısı, armut ve yulaf ezmesiyle püre yaptım, içine zeytinyağı da ekledim. Her gün yedirdim.
• Dorikus‘un annesi Sena daha önce duymadığım portakal suyunu önerdi, günaşırı içirdiğim portakal suyunu her kahvaltıda içirmeye başladım. O kadar sevdi ki bir süre sonra aklına geldikçe portakal suyu diye tutturdu. Bu sefer de fazla C vitamini zarar verebilir endişesiyle sabah bir, akşam bir bardakla sınırladım.
• Kızının kaka problemi konusunda benden de muzdarip başka bir arkadaşım Begüm‘le saatlerce telefonda konuştum. Kendi durumumuzu anlattım, onun tecrübesini dinledim, bazı taktikleri İpek’e uyguladım… Gene olmadı, gene olmadı…

Bunların bazıları hiçbir işe yaramadı, bazıları da bir iki gün işe yaradı sonra yine eski tas eski hamam oldu. 2 yaşına yaklaşırken başka bir doktora daha götürdüm. Durumu anlattığımda bize bir prebiyotik ve bir de probiyotik toz kullanmamızı istedi. Prebiyotikler, kalın bağırsaktaki flora üzerine etki edip, kabızlığı rahatlatıyor. Probiyotikler ise ince bağırsak üzerine etkiliymiş. İşte biz bir süre her ikisini birden kullandık, sonra sadece prebiyotikle devam ettik. İlk ay süperdi, sonra prebiyotik de etkisiz eleman oldu. 6 ay kadar kullandık. Etkisiz hale gelince onu da bıraktık. Sonra da işi oluruna bıraktık. Bir ara durum o kadar vahimdi ki İpek nerdeyse haftada bir ve lavmanla kaka yapar hale gelmişti. Hem onun hem benim çektiğimiz ızdırap büyüktü ama hastanede aylar geçiren çocuklarla ilgili haberler duydukça Allah başka dert vermesin, en büyük sorunumuz bu olsun deyip kendimi telkin ediyordum. Bu arada İpek 3 yaşına yaklaşıyordu ve hala bez kullanıyordu. İçimdeki ses bezi bırakmasıyla birlikte kaka problemimizin de çözüleceğini söylüyordu. Kısmen öyle oldu. İpek’in şu anda gittiği okula başlamadan önceki hafta öğretmenleriyle tanıştırmaya, okulu görmeye götürdüm. İpek deneme amaçlı sınıfa gittiğinde okulun sahibine İpek’ten bahsederken kaka problemini de anlattım. Bana kayısı ile yapılan bir tarif verdi. Bu tarifi aynı sorunu yaşayan başka çocukların annelerine de vermiş ve hikayeleri mutlu sonla bitmişti. Ben de deneyeyim nasıl olsa kaybedecek bir şey yok diye düşündüm.

Tarif şöyle: 4-5 adet kadar kuru kayısıya (mümkünse gün kurusu olanından) bir bardak kadar su ekleyip kısık ateşte kaynatılır. Kayısılar yumuşadığında başka hiçbir şey eklemeden blenderdan geçirilir. Kıvamı meyve suyundan katı, püreden sulu olacak şekilde olmalı. Koyu olursa kaynamış su eklenebilir. Günde bir bardak içirilir. Eğer daha çok yaparak iki-üç gün boyunca içirmek isterseniz 14-15 kayısıya 3 bardak su ekleyerek pişirebilirsiniz. Ama bence taze olması daha iyi.

Ben sabah yarım, akşam yarım bardak içiriyordum. Çünkü bir seferde yarım bardaktan fazla içmiyordu. İçine bazen 2-3 tane hurma atıyordum, bazen de bardağa koyduktan sonra bir tatlı kaşığı zeytinyağı ekliyordum. İnanamadım ama işe yaradı. Taze ya da kuru olarak her gün yedirdiğim 4-5 kayısı hiçbir işe yaramazken bu yöntemle düzenli kaka yapmaya başladı. Yaparken canı yanmayınca bir sonraki sefer korkmadan yaptı. Bir ay kadar bu tarifi kullandım. Önceleri her gün sabah-akşam, sonra sadece sabah, sonra gün aşırı içirmeye başladım ve sonunda bıraktım. Artık kaka problemimiz yok. Hatta geceleri çişe kaldırdığımda bazen uyku halindeyken bile kaka yaptığı oluyor. “Anne kakam geldiii” diyip tuvalete koştuğu ilk seferde nasıl şaşırdığımı hiç unutmayacağım 🙂

Dediğim gibi en kötü derdimiz bu olsun inşallah. Darısı tüm kabız bebelerin ve annelerinin başına…

İpek’in bezi bırakma hikayesini okumak için tıklayın…